[Opleiding] Hoe nu verder..
Ik zit al een tijdje met een 'probleem' waarvan ik pas de laatste weken zoiets heb van... dit moet ik oplossen. Het zit namelijk zo, ik voel mij op school niet helemaal in mijn element.
Ik ben na het behalen van mijn Havo diploma doorgestroomd naar de opleiding Information Engineering aan de hogeschool van Utrecht. Het eerste schooljaar was erg interessant. Veel verschillende dingen geleerd, bijna iedere dag van ochtends tot laat in de middag op school met een continue stroom van interessante informatie en opdrachten. Ik was dus altijd erg lekker bezig. Het eerste jaar was dus erg leuk, met lekker veel uitdagingen, mogelijkheden, goed samenwerken met enthousiaste mensen die net zoals ik nooit genoegen namen met een 5,5.
Het tweede jaar is echter alsof ik opeens bij een hele andere opleiding terecht ben gekomen... Ik kan mij totaal niet meer interesseren voor de dingen die ik normaal enorm leuk vind. Lekker vroeg naar school om aan een project te werken gebeurt eigenlijk nooit. Er zijn maar 2 leraren die stof op een leuke interessante manier kunnen presenteren, de rest leest gewoon voor wat ik ook gewoon in de presentaties kan lezen. Verder kom ik eigenlijk maar naar school voor een half uurtje saaie uitleg van een opdracht die we vervolgens moeten gaan maken. En om die 'vrije tijd' te compenseren krijgen wij een ‘shitload’ aan onderzoeken en opdrachten om ons ‘bezig te houden’, maar het nut daarvan ontbreekt.
Alhoewel mijn interesse weg is ben ik niet iemand die 'opgeeft'. Aan mijn cijfers valt het niet af te lezen, ik ben actief in iedere les aanwezig en besteed ook veel tijd aan school. Echter voel ik mij niet meer zo gelukkig zoals ik het eerste jaar daar rondliep.
Ander bijkomend nadeel is het feit dat een enorm groot gedeelte van de opleiding hangt op het 'samenwerken'. Dit is natuurlijk heel leuk omdat de mensen waar je mee samenwerkt door het eerste jaar eigenlijk ook je vrienden zijn geworden. Echter... Ik weet niet of het op iedere HBO opleiding hetzelfde is, maar het percentage ongeïnteresseerde medestudenten is mij iets te groot. Ik ben iemand die gerust op maandag vroeg naar school komt zodat wij het huiswerk van donderdag af kunnen hebben, echter denken andere daar heel anders over. Die komen eigenlijk alleen de (les-)uren naar school die op het rooster staan, als ze al komen…
Het zijn ook de medestudenten die voor mij een potentieel interessant project (bij een bedrijf) helemaal kunnen verkloten, resultaat is dat ik veel werk op mij neem om toch een beetje een professionele indruk te kunnen maken bij een opdrachtgever.
Ik ben iemand die goed kan samenwerken, goed kan luisteren maar ik ben ook iemand die helaas dezelfde (hoge) eisen aan zichzelf en aan groepsgenoten stelt. Het probleem is dat uiteindelijk de ‘goede’ groepsgenoten worden afgerekend op het feit dat ‘wij’ niet kunnen samenwerken. Ja sorry, na een aantal weken proberen om iemand geïnteresseerd te krijgen houd het voor mij gewoon op. Dat die lui opeens ‘actief’ worden zodra er iemand van de opleiding voorbij wandelt is natuurlijk ook iets wat ze daar niet leuk gaan vinden om te horen.
Conclusie van dit (overigens veel te lange) verhaal is dat ik opzoek ben naar iets anders. Iets met een uitdaging, mogelijkheden, maar waar ook een hoge verwachting geëist kan worden. Ik wil ergens terecht komen waarbij de mensen waarmee je samenwerkt op mij kunnen vertrouwen maar ik ook op hun. Waar ik dus uiteindelijk op uitkom is… de mariniers.
Waarom? Geen idee… het is een gevoel, iets wat al jaren om je heen draait maar wat ik al jaren probeer te onderdrukken. Zij bieden mij eigenlijk alles wat ik zoek. Uitdaging, leerdoelen, samenwerken op een hoog niveau en het gevoel dat je iets nuttigs doet.
Het punt is… Ben ik wat de mariniers zoeken? En zijn zij wat ik zoek? Ik ben dus opzoek naar wat meer ervaring en niet het standaard marketingpraatje.
Hoe is het om te werken bij bijvoorbeeld de marine? Ik probeer ook ergens een emailadres te vinden om met iemand een afspraak te kunnen maken maar dat lukt mij helaas niet. Van die mensen aan de telefoon krijg ik gewoon een standaard marketingpraatje en ik heb niet echt het gevoel dat zij luisteren naar wat ik graag wil. Uiteraard kan ik naar zo'n bijeenkomst maar ik vrees ook daarvoor het ergste. Heeft iemand hier wat meer ervaring misschien? Wellicht een andere oplossing en/of ideeën?
En het is bekend dat veel mensen in het tweede jaar af haken. het eerste jaar is alles nog nieuw en leuk Maar naar 2 jaar komt de sleur er in. En in alle opleidings gebeiden heb je geonintresseerde personen. Maar vaak is de ICT toch een "ik weet niet wat ik wil worden " studie richting...
Zoek eens op 'Koninklijk Instituut voor de Marine (KIM)', daar kun je een opleiding tot officier volgen en haal je een HBO diploma.
Succes!
Het korps is misschien iets teveel van het goede, maar dat is wel een goed voorbeeld van de uitdaging die ik zoek. En wat betreft fitheid... ik ben goed gezond, en heb zeker de bouw ervoor maar ik moet mij daar wel in ontwikkelen (alhoewel ik het wel leuk vind, sport dus).
Maar om even op jou terug te komen, en er geen betoog van te maken, want ik reageer hier op omdat jij om een gunst vraagt en niet om mijn verhaal op te schrijven. Ik zelf heb ook een hele tijd nagedacht om bij de landmacht (iets dergelijks) te gaan. Samenwerken, betrouwbaar zijn, etc het trok me erg, maar ik voel mij nou eenmaal heel erg vertrouwd hier in mijn stad, en ben graag hier. (Hmmm ga ik toch weer verder op mijn zelf, nah misschien uiteindelijk dat je er nog wat aan hebt .)
Ik denk dat je niet meer gemotiveerd bent, omdat je medestudenten zich niet zo inzetten zoals jij. Misschien twijfel hierdoor aan jezelf en demotiveert je dit? Misschien moet je eens praten met iemand van je opleiding, dat hij/zij daar meer ervaring mee heeft. Dat je het in het eerste jaar zo leuk vond en nu niet meer zegt meer over jou dan over de opleiding en je medestudenten (, want die waren vorig jaar net zoals als nu, misschien dat het er nu meer op aankomt om samen te werken). Dus misschien dat iemand dat iemand je weer de andere kant op kan laten gaan met je interesse. Er is ook een kans dat je spijt krijgt, door je twijfeling of je nu wel of niet zou stoppen, dat zou zonde zijn. Daarom vind ik het ook goed dat je gaat praten met iemand van de marine om er meer informatie over te verkrijgen, vraag dan meteen of je een dag kan meelopen om te zien hoe het daar is.
Daarnaast ben ik in mijn tweede fase periode op het KIM geweest, als je van natuurkunde houdt is dat een goede plaats, het was niet echt mijn ding, maar ik kan best begrijpen dat je daar naar toe zou willen gaan (algemeen gezien). Je woont daar ook en doet daar alles. Ik ken daarnaast ook nog iemand die een opleiding volgt bij de marine, is nu wel al 5 maanden ofzo op zee.
En ik denk dat wat je zo trekt in de marine, of iets anders in die richting, dat daar mensen komen die er voor de volle 100% er voor gaan en wie dat niet doet stopt van zelf.
Mijn conclusie is dat je wat je niet doet heel leuk vindt, maar door je medestudenten het niet meer zo leuk vond. Ik denk dan toch, omdat je hier vaker mee in aanraking zal komen, dat je dat misschien bij je zelf moet zoeken, en je toch op een of andere manier weer interesse krijgt in de studie die je doet. Ik hoop dat ik je goed heb begrepen en hoop op een goed verloop in je studierichting. Succes.
Zoiezo heb ik wat afspraken gemaakt om te praten met mensen... tevens ga ik nog wat informatie winnen over het leger want het heeft zo zijn voor en nadelen.
Aan de andere kant begrijp ik andere ook wel die zeggen dat ik eigenlijk moet doorgaan. Maar ik moet daar zelf voor 100% achter kunnen staan en er toekomst in zien, dat heb ik atm niet...
En natuurlijk moet je er zelf 100% achterstaan, maar daarom praten, want ook in het vervolg (en niet alleen je opleiding) zul je zulke mensen sowieso tegen het lijf lopen en er mee moeten samen werken. Of je op een andere manier je plezier verpesten, en dat is verre van wat je natuurlijk wilt. Laat je goed informeren, zodat je kunt afwegen. Succes.
Misschien dat je kan overstappen naar het wo, maar dan zal je veel minder praktijkgericht werken.
Wat ik wel weet is het volgende dat ik vind dat je dat moet doen waar je hart ligt en waar je blij van wordt en wat jij leuk vindt en wat jij kan volhouden en waar je 's morgens blij voor je bed uitgaat.
Tuurlijk zijn er in elke opleiding/baan "dingen" die je nu eenmaal minder vindt alleen en nu komt het ben je vanuit jezefl gemotiveerd dan kan je deze negatieve energie handlen en niet tot je laten komen.
Persoonlijk denk ik zal je ook in het leger of de marine mensen tegenkomen die "minder" gemotiveerd zijn en hun eigen lat niet zo hoog leggen dan jij. Dit is die mensen hun goed recht vind ik.
Mijnsinziens ligt dit probleem (zoals ik nu simplistisch neerzet) van demotivatie bij jou niet bij hun maar bij jou zelf.
Ga je op deze manier denken dan hou je zelf controle over je eigen leven en hangt de kwaliteit van je eigen geluk niet af van anderen maar vind je de pot met goud in jezelf.
Let op ik zeg niet dat een gedemotiveerde groep jongeren positief werkt integendeel wat ik probeer duidelijk te maken is dit dat je mijnsinziens niet een andere werk/leer plek gaat zoals ik noem verromantizeren en niet realiseerd dat ook hier je eigen geluk van jezelf afhangt. Altijd zullen er invloeden in je leven zijn die je niet onder controle hebt of krijgt en wat je naar mijn idee los moet laten zodat je zelf niet ongelukkig wordt maar gaat voor je eigen goal en je hier niet van aflaten brengen. Je die offers brengt die jij vind dat noodzakelijk zijn en nimmer ophouden met dromen en weten welke dromen van je dromen nog moet realiseren...
lissy:
Mijnsinziens ligt dit probleem (zoals ik nu simplistisch neerzet) van demotivatie bij jou niet bij hun maar bij jou zelf.
Die medestudenten zijn gedemotiveerd bezig, en willen met minimale inzet hun papiertje krijgen. En Arjan wordt hiervan gedemotiveerd van (en de stof), en je (de)motivaite ligt altijd bij jezelf, maar kan goed beïnvloedt worden. Ik heb er zelf ook de pest pokken in om met bepaalde mensen samen te werken, als het samenwerken kunt noemen. En ook ik twijfel dan aan mijn studiekeuze. Ik weet precies wat je bedoelt Arjan. Maar das alleen met projecten, want qua leren enzo ben ik niet zoals jij.
lissy:
Ga je op deze manier denken dan hou je zelf controle over je eigen leven en hangt de kwaliteit van je eigen geluk niet af van anderen maar vind je de pot met goud in jezelf.
Heel mooi gezegd en ik sluit me hier helemaal bij aan. En daarom zeg ik ook ga praten, zodat je goed geconfronteerd wordt en goed beeld krijgt met alles.
We moeten nu een half jaar bij een bedrijf aan de slag. Hartstikke leuk natuurlijk, daar leer je enorm veel. Dus ik ga bij bedrijven op bezoek en kijk waar ik het liefst aan de slag zou willen, waar de interessantste opdrachten te halen zijn etc.
Waar komt mijn groep mee aanzetten? Wat hebben 5 man 2 maanden lang gedaan?
Niks.. noppes.. nada.. de enige opdrachten zijn mijn opdrachten.
wes:
en anders kan je altijd nog conducteur worden
Thuisstudie van de LIO, en je krijgt er een mp3-speler bij. WOOOOOOOoooooo. Ik ben nog liever vuilnisman dan conducteur.
Het beste wat je imho kan doen, is gewoon doorgaan met de opleiding die je nu doet. Wanneer je verder in de opleiding komt, stoppen veel demotiverende mensen met de opleiding omdat zij het niet leuk vinden en het teveel geld gaat kosten. Bovendien zal je je, althans in mijn geval, steeds meer gaan ophouden met mensen van jouw niveau. M.a.w. mensen die ook hard hun best doen en ergens voor willen werken. Dit werkt juist erg motiverend.
Dus, wanneer je de opleiding zélf wel leuk vindt, zou ik gewoon doorgaan met die opleiding. Mocht je je huidige opleiding ook niet leuk vinden, dan kan je overwegen om inderdaad bij het leger te gan (Vreemdelingenlegioen? ;) )
Overigens ken ik ook mensen die bij het leger werken, en ook dáár is het niet altijd 'je van het'. Je hebt wellicht gemotiveerde mensen, maar wat mij niet zint aan het leger (en dat was destijds ook de reden dat ik er niet bijging) is dat je vrij veel verplichtingen hebt tegenover de overheid.
En je loopt natuurlijk altijd het risico uitgezonden te worden naar een oorlogsgebied; geen prettige gedachte vind ik.
Terwijl op een school er absoluut niks aan gedaan word.
Gewijzigd op 14/03/2006 19:56:00 door Arjan Kapteijn
Arjan:
Het is ook gewoon jammer. Goed voorbeeld...
We moeten nu een half jaar bij een bedrijf aan de slag. Hartstikke leuk natuurlijk, daar leer je enorm veel. Dus ik ga bij bedrijven op bezoek en kijk waar ik het liefst aan de slag zou willen, waar de interessantste opdrachten te halen zijn etc.
Waar komt mijn groep mee aanzetten? Wat hebben 5 man 2 maanden lang gedaan?
Niks.. noppes.. nada.. de enige opdrachten zijn mijn opdrachten.
We moeten nu een half jaar bij een bedrijf aan de slag. Hartstikke leuk natuurlijk, daar leer je enorm veel. Dus ik ga bij bedrijven op bezoek en kijk waar ik het liefst aan de slag zou willen, waar de interessantste opdrachten te halen zijn etc.
Waar komt mijn groep mee aanzetten? Wat hebben 5 man 2 maanden lang gedaan?
Niks.. noppes.. nada.. de enige opdrachten zijn mijn opdrachten.
Precies wat ik bedoelde met mijn voorbeeld van over regie houden over je eigen leven.
Wanneer ik jou zou zijn dan zou ik gaan voor die opdracht/opdrachtgever die JIJ interessant vindt en daarbij ook goed gedocumenteerd bijhouden hoe de groep functioneerd zodat wanneer deze overige leden van de groep hun hakken in het zand zetten bij bijv. evaluatie heb je (naar mijn idee) goed gedocumenteerd feedback waarom jij tot jouw keuze van opdracht/opdrachtgever bent gekomen.
Voor de overige leden van jouw samenwerkingsgroep is het de keus om niets te doen en ik lees niet die van jou dus volg jouw pad/route, los van het gegeven van wat zij wensen te (of niet) doen en go for it.
Groeit e.e.a. boven je hoofd voor wat betreft de werkindeling/invulling (dus wie doet wat e.d.) dan heb je weer je logboek om aan te geven dat jij jou gedeelte doet maar niet voor 5 mensen alles kunt doen. Ik weet dus niet hoe het practisch bij je op school gaat en zeg je alleen hoe ik e.e.a. zou doen :0)
Ik zou me niet de opleiding laten afpakken omdat "zij" niet willen maar ik wel...
edit : wat vergeten
Gewijzigd op 14/03/2006 20:00:00 door Lissy Pixel
Maar helaas moet je op allerlei studies steeds meer groepswerk doen, bij alle vakken bijna op alle opleidingen (in mijn geval wel vaak iig). Dat zint mij niet zo, zeker omdat je je groepsleden niet altijd mag/kan kiezen.
Het leger is in die zin ook teamwork, maar je hebt wel gelijk dat het daar ingestampt wordt om door te werken. Uiteindelijk hangt in het leger immers alles af van het team ('en de man naast je', als ik Black Hawk Down mag geloven) :)
Dus daar zul je in ieder geval gemotiveerde mensen tegenkomen.
Edit:
Als PHPhulper voel ik me trouwens wel enigzins vereerd dat je met dit toch wel persoonlijke verhaal 'naar ons' toekomt. Kennelijk heb je niet alleen vertrouwen in ons en wil je hier je verhaal kwijt kunnen, maar het bevestigt ook de vriendelijke sfeer die hier op het forum hangt :)
Gewijzigd op 14/03/2006 20:05:00 door Winston Smith